da Ombra di cane, Dismisuratesti, 1993
Piove
sempre
in
questo
paese
forse
perché sono
straniero.
Bie
shi vazhdimisht
në
këtë
vend
ndoshta
ngaqë jam
i
huaj.
Il
mio corpo
nato
in un paese povero
è
un verso cieco
senza
memoria.
Varg
i verbër
pa
memorie
është
trupi im
lindur
në një vend të varfër.
Ieri sera nessuno mi ha chiamato dalla strada
ieri sera nessuno mi ha telefonato
dei passanti nessuno mi ha chiesto
ieri sera nessuno / ha bussato alla mia porta
nessuno mi ha fatto gli auguri / dell’anno nuovo
con un bicchiere di vino sardo davanti
e la pioggia alla finestra
ho festeggiato la mia solitudine / ieri sera.
Mbrëmë askush s’më thirri nga rruga
mbrëme askush nuk më telefonoi
nga kalimtarët askush nuk më pyeti
mbrëme askush / s’troikiti në portën time
askush s’më uroi vitin e ri
me një gotë vere sarde para / dhe shiun në dritare
e festova vetminë time / mbrëme.